Hoe gaan we om met de angsten van onze zoon van zes?
Ik zou graag aan u willen vragen of u ons handvatten kan bieden hoe om te gaan met de angst van onze zoon. Wij hebben een zoontje die afgelopen maand 6 jaar is geworden. Ongeveer een jaar geleden begon hij banger te worden voor diverse zaken en ondertussen is het een dusdanig probleem dat hij niet alleen zichzelf en ons wakker houdt maar ook zijn zus.
Bang om alleen te zijn
Ons huis heeft drie etages, hij durft ’s avonds niet meer naar een andere etage zonder ons of zijn zus. Hij durft dus ook bijvoorbeeld geen speelgoed te pakken. Onze woonkamer is op de begane grond en zijn slaapkamer is op de tweede etage.
Spontaan braken
Iedere avond hebben we een vast ritueel: In bad, tandenpoetsen, hij leest een stukje uit een boekje en ik lees een stukje. Dan stop ik hem in en blijf op die etage om hetzelfde leesritueel met zijn zus te doen. Hij slaapt met het grote licht aan en het licht op de overloop van alle etages is ook aan. Tot voor kort hielp het wanneer ik daarna meer voldoende, ik moet bij hem blijven. Het huilen wordt heftiger en gisteravond liep dat zelfs op tot spontaan braken.
Diverse angsten
Zijn angsten zijn heel divers, over een tekenfilm, schaduw, inbrekers, natuurrampen etc. Wij zouden hem eventueel een etage lager de logeerkamer kunnen geven maar ik betwijfel of dat een goede oplossing is.
Graag jullie advies. Alvast bedankt.
Handvatten en advies
Bedankt voor je uitgebreide e-mail. Ik kan mij goed voorstellen dat jullie op zoek zijn naar handvatten en advies op dit gebied. Veel ouders kampen met dit soort problemen. Op basis van jullie e-mail lijkt het erop dat jullie adequaat proberen te handelen. Zo is een vast bedritueel heel prettig voor kinderen.
Onbewust bevestigen van angsten
Over het algemeen kan gezegd worden dat slaapproblemen en angsten bij kinderen onbewust door ouders bevestigd worden, waardoor bekrachtiging optreedt. Of dit bij jullie het geval is, is moeilijk te beoordelen op basis van slechts één e-mail. Het is ook moeilijk om antwoord te geven op jullie vraag of het wijs is om je zoon naar een andere etage te verplaatsen. Aan de ene kant bevestig je hiermee zijn angst, maar als dit precies inspeelt op zijn behoefte om zich wel veilig te voelen, dan lijkt dit wel een juiste stap…
Ontwikkeling in de weg staan
Angsten horen nu eenmaal bij het opgroeien, maar het moet echter niet de ontwikkeling en het gezinsleven in de weg staan. Indien dit het geval bij jullie is, wil ik jullie adviseren om contact op te nemen met een (professionele)hulpverlener. Soms is het helpend dat een professional van buitenaf mee kijkt in de thuissituatie. Een eerste stap is dan naar de huisarts en via hem/haar een verwijzing naar een vorm van opvoedondersteuning. Bijvoorbeeld een orthopedagoog / kinder- en jeugdpsycholoog bij jullie in de buurt. Heel veel succes!
